ماعادت کرده ایم که به نداشته هایمان، بیش از داشته های مان فكر كنیم. این فكر، حالمان را خراب می كند و حال خراب هم مانع حركت و فعالیت است. تا زمانی كه فكر و ذكرمان كلماتی از قبیل «نداریم، نمی شود، نمی گذارند، نمی خواهند، نمی آیند و… » باشد، اسیر نداشته ها هستیم. این نداشته ها تبدیل به تهدید شده اند و نمی گذارند حركت و رشد كنيم. غلبة این حالت، به معنای غلبة روحية «تهديدمحوری» است. سؤال: آیا روحيه تهديدمحوری از ابتدا برماحاكم بوده است؟ مرور تاریخ پرفرازونشیب انقلاب اسلامی نشان می دهد که پیش ازاین نیز با نداشته ها درگیر بوده ایم؛ اما اگر امام و اقت می خواستند به نداشته هافكر كنند قدمی برداشته نمی شد. در دفاع مقدس نیز ما اسیر این روحیه نبودیم و این تهدیدهای ذهنی دست و پاگیرمان نشدند. مادر این دو مرحله مهم و سرنوشت ساز، چه داشتیم و با چه حركت كرديم؟

#حلقه_های_میانی