باور های غلط:
شرکت گروهی از مردم به عنوان مخاطب در یک برنامه برای مردمی بودن کافی است. حاصل این باور کاهش نقش مردم تا حد سیاهی لشگر که به درد پر کردن مجالس و سالن ها می‌خورند، خواهد بود.
باور صحیح:
مردم یعنی عناصر آگاه، مسئول، فعال، تاثیرگذار و صاحب حق انتخاب که اگر آنها نباشند هر ایده و طرح و تدارکی بی فایده است. شما دهه نخست انقلاب اسلامی را ببینید! مردمی بودن یک اصل قاعده و حتی روش برای اداره کشور بود. مردم به معنای واقعی کلمه در اداره امور نقش داشتند.

#حلقه_های_میانی