نهم شعبان ۱۳۱۲ ق در شهر کربلا متولد شد و در خاندان علم پرورش یافت. به اتفاق پدر به ایران آمد و در مشهد سکونت یافت. پس از تحصیل مقدمات و سطوح در حلقه درس آیات شیخ مرتضی آشتیانی، حسین قمی ، سید ابراهیم خراسانی و… شرکت کرد و از مرحوم آیت الله عصار اجازه علمی دریافت نمود. سال ۱۳۳۹ ق پس از درگذشت پدر به جای وی در مسجد گوهرشاد به اقامه جماعت پرداخت و چند سالی به نجف رفت و در آنجا از محضر آیات میرزا حسن نائینی، حاج سید محمد فیروزآبادی و سید ابوالحسن اصفهانی بهره برد و پس از دریافت اجازه اجتهاد به مشهد آمد و به ارشاد و تألیف مبادرت ورزید.

از رژیم پهلوی نفرت داشت یکی از سال ها که محمدرضا پهلوی قصد آمدن به مشهد در ایام نوروز را داشت به منظور پرهیز از نوع ملاقات تحمیلی به مسافرت رفت. پس از بازگشت از سفر، سرهنگ صالحی ریاست وقت اداره اوقاف خراسان به او پیام رساند که او می تواند فقط یکی از دونماز ظهر و عصر یا مغرب و عشا را به جماعت در مسجد گوهرشاد اقامه کند. وی وقتی این پیام را در فاصله نماز ظهر و عصر دریافت کرد، رو به جماعت کرد و گفت: «من تاکنون فکر کردم مسجد خانه خداست و من در خانه خدا نماز می گزارم، اما حال فهمیدم که مسجد خانه دولت است، مردم من (امام الدوله) نیستم» و حرکت کرد که مسجد را ترک کند، مردم مانع شدند. نماز عصر را هم خواند و دیگر به مسجد نیامد. بعدها تقاضای مقامات دولتی مفید واقع نشد و تا پایان حیات در خانه کوچک خود نماز می گزارد و جمعی از مردم نیز به او اقتدا می کردند. وی ۲۰ اسفند ۱۳۵۹ در مشهد به دیار حق شتافت و سه روز پس از ممانعت از دفن وی توسط حکومت در حرم مطهر رضوی، در حجره فراش ها واقع در دارالسیاده حرم دفن گردید. آیات و حجج اسلام سید محمدمهدی علم الهدی، حاج آقا جواد، سید مصطفی، سید عباس، سید کاظم و سید احمد (امام جمعه فعلی مشهد) فرزندان او هستند.