قاسم استاد متخلص به «ثابت» از شعرا و نوحه سرایان معاصر خراسان، سال ها در مناقب و فضایل اهل بیت علیهم السلام شعر می سرود. در اوان کودکی پدرش را از دست داد و تحت سرپرستی مادر قرار گرفت. چون امور معیشت خانواده را بر عهده داشت، تحصیلات خود را در مدرسه شبانه گذراند و از ابتدای جوانی با مجالس ذکر مصیبت سیدالشهدا علیه السلام مانوس گشت. او با توجه به شوق فراوانی که داشت به سرودن اشعار مذهبی در ذکر مصائب اهل بیت علیهم السلام پرداخت و در این زمینه از تعالیم مرحوم غلامرضا آذر حقیقی، دیگر شاعر خراسانی مدد گرفت.

خانه او محفل علاقه مندان بود و افرادی همچون حاج محمود اکبرزاده، سیدرضا موید، محمدجواد غفورزاده، قاسم سرویها و… از همراهان او بوده اند. او برخی از اشعارش را در رثای ائمه اطهار علیهم السلام با اشک فراوان سروده است. دیوانی از وی با نام «گلزار ثابت» در سال ۱۳۷۳چاپ شده است که حاوی برخی آثار اوست و محل رجوع بسیاری از مداحان و ذاکران اهل بیت علیهم السلام است. سالیانی چند از بیماری قلبی رنج می برد. عاقبت در ۶۶ سالگی و در سال ۱۳۷۲ رحلت نمود و پیکرش در صحن عتیق حرم مطهر رضوی آرام گرفت.