در خانواده ای مذهبی و ارادتمند به اهل بیت علیهم السلام به دنیا آمد. خانواده وی از مهاجران یزدی تبار بودند که از یزد به مشهد مهاجرت كرده و در منزلی در بالا خیابان مشهد (خیابان توحید) سکنی گزیده بودند. از نوجوانی مبارزات خود را با حکومت شاهنشاهی آغاز نموده و همکاری اش را با نظام بعد از انقلاب ادامه داد. به تحصیل پرداخت و در رشته حقوق فارغ التحصیل گردید و به مقام قضاوت رسید. وی که قاضی شعبه سوم دادگاه انقلاب تهران بود و بارها از وی به عنوان «قاضی نمونه» تقدیر شد. قضاوت پرونده متهمان شرکت کننده در کنفرانس برلین را او بر عهده داشت.

همچنین از شاهدانی بود که وکلای خانواده زهرا کاظمی قصد داشتند به دادگاه احضار کنند. از موارد حساس در دست او، پرونده اکبر گنجی بود که وی را به پانزده سال حبس و تبعید به بشاگرد محکوم کرد (که بخشی از پرونده کنفرانس برلین بود). او همچنین پرونده روزنامه نگاران روزنامه های جامعه و توس نظیر ابراهیم نبوی را در دست داشت. در دادسرای وی پرونده وبلاگ نویسان ایرانی همچون مجتبی سمیع نژاد و پرونده اتهامات اخلاقی و قاچاق نیز در جریان بود. سرانجام ۱۱ مرداد ۱۳۸۴ او که در کسوت معاون دادستان تهران و قاضی دادگاه انقلاب اسلامی فعالیت می‌کرد، پس از پایان ساعت کاری در مجتمع قضائی ارشاد و در خودروی خود، توسط فردی ناشناس با اسلحه مورد هدف قرار گرفت و به شهادت رسید. پس از بررسی ها مشخص شد ضارب فردی است با نام مجید کاووسی فر که در این جریان برادرزاده‌اش نیز با وی همکاری داشت. عامل ترور دو روز بعد از ترور به ابوظبي امارات رفت و همان جا ماند تا اينكه چند روز بعد به سفارت آمریکا مراجعه كرد و با اعلام اين موضوع كه من قاتل یک قاضي در تهران هستم قصد داشت پناهندگي سياسي بگيرد و به آمریکا برود اما موضوع بلافاصله به پليس ابوظبي اطلاع داده شد و مأموران پليس او را دستگیر و به تهران منتقل کردند. ضارب که دارای سوابق متعدد ازجمله سرقت مسلحانه از بانک و کشتن ۲نفر، جرح چند نفر، مشارکت در سرقت مسلحانه ۵ بانک، سرقت های مختلف، مواد مخدر و… بود، ۲ سال پس ازاین ماجرا در سال ۱۳۸۶ به همراه همدستش در همان محل ترور به دار مجازات آویخته شدند. پیکر او در بهشت ثامن الائمه علیه السلام صحن جمهوری حرم مطهر رضوی آرام گرفته است.