در روستایی به نام گوردر در استان میدان‌شهر افغانستان و به عنوان یازدهمین فرزند خانواده معروف و متنفّذ توسلی متولد شد. زمانی که ۵ سال داشت پدرش که روحانی برجسته و متدین و معتمدی بود به رحمت خدا رفت و در ۱۱ سالگی مادرش را از دست داد در ۱۱ سالگی به ایران آمد و در اصفهان سکنی گزید. برادر بزرگش روحانی بود و به همین دلیل او هم ۴ سال در کنار کار بنایی، در تهران و قم به صورت پراکنده دروس حوزوی را خواند. عضو بسیج شده بود و در دوران دفاع مقدس در جبهه جنوب و غرب چند سال حضور داشت. در جبهه جنوب به عنوان دیده بان خدمت می‌کرد برادر او با نام امین در سال های ۵۶ و ۵۷ به جرم طرفداری از امام خمینی دستگیر و سالها مفقود شد.

تمام این سی و اندی سال از برادرش خبری نبود تا اینکه چند سال پیش اسامی ۵ هزار شهید که سرنوشت شان مشخص نبود منتشر و در بین اسامی نام شهید «امین توسلی» هم شناسایی گردید در سالهای پس از دفاع مقدس، بین افغانستان و ایران در رفت و آمد بود. مدتی در رکاب شهید مزاری رئیس حزب وحدت اسلامی افغانستان با تجاوزگران و طالبان جنگید. همچنین در کنار احمدشاه مسعود مشغول مبارزه شد. حتی در یک عملیات فرمانده می شود. شاه مسعود وقتی از منطقه تحت فرماندهی او که موفق شده بود، دیدن کرد و می‌پرسد فرمانده این منطقه چه کسی است؟ وقتی شهید توسلی را معرفی می‌کنند، در جواب صحبت های مسعود می‌گوید: من کاری نکردم و خدمتگزار بودم سال ۷۹ در ایران ازدواج کرد و بعد از حدود هفت ماه مجدداً به افغانستان برگشت و روانه جنگ با طالبان در افغانستان شد بعد از حوادث ۱۱ سپتامبر اسلحه را بنا به دلایلی کنار گذاشت. در وقفه ۱۰ ساله بین فعالیت های جهادی او یعنی بین سالهای ۸۱ تا ۹۲ پیشنهادهای مختلفی برای گرفتن مسئولیت های اجرایی دولتی در افغانستان به وی داده شد اما نپذیرفت و مشغول کارهای فرهنگی گردید و برای امرار معاش به کارهایی همانند بنایی، سنگ کاری، نقاشی و… روی آورد زمانی که جنگ ۳۳ روزه لبنان پیش آمد به همراه خانواده در قم بود. همسرش می‌گوید «فقط همین را بگویم که ابوحامد برای حضور در جنگ ۳۳ روزه پرپر میزد. می گفت این جنگ واقعی حق در برابر باطل است و تصمیم قطعی گرفته بود که به لبنان برود. اما جنگ خیلی زود تمام شد و فرصت حضور پیدا نکرد.» اردیبهشت ۱۳۹۲ در بحران سوریه و با عشق دفاع از حریم اهل بیت علیهما السلام، به صورت خودجوش با گروهی ۲۲ نفره از افغانستان یهای مقیم ایران به زینبیه سوریه رفتند و در آنجا ابتدا تحت فرماندهی گردانهای سیدالشهداء عراقی به جهاد مشغول شدند. پس از مدتی این گروه به صورت مستقل با عنوان تیپ فاطمیون ساختار گرفت و سپس با گسترش کار به حد لشکر رسید. هسته اولیه لشکر فاطمیون هیئتی به اسم «محبان حضرت رقیه سلام الله علیها» در مشهدمقدس است مدیریت آن با شهید علیرضا توسلی بود. این هیئت در خانه ها تشکیل می شد سرانجام شهید علیرضا توسلی با نام جهادی «ابوحامد» که پیش از این از ناحیه بازو نیز مجروح شده بود، در جريان آزادسازي تپه تل قرين در حومه درعا سوریه به همراه شش تن از يارانش ازجمله معاون خود، رضا بخشی در ۸ اسفند ٩٣، در درگیری با تروريست هاي جبهه النصره به شهادت رسيد و پیکرش در بهشت رضا علیه السلام به خاک سپرده شد.سردار قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه می گوید: هر زمان ابوحامد را میدیدم، تماشایش یک شعف مضاعفی درون من ایجاد می کرد. برای ما حیف شد. زود از میان ما رفت.زود به آرزویش رسید… تشکیل «فاطمیون» اثر فوق العاده های داشت که در حال حاضر برخی تأثیر این نیرو را نمی فهمند اما بعداً تأثیر آن را در دفاع از جهان اسلام متوجه خواهند شد.