مدیریت فرهنگی

مردم را در حقيقت، شتاب زدگى به نابودى كشانده است، و اگر مردم درنگ مى ورزيدند، هيچ كس نابود نمى شد. (المحاسن، ج ۱، ص ۳۴۰)

براى آنچه از دست رفته است اندوه به دلت راه مده، كه تو را از آنچه مى آيد باز مى دارد (غرر الحكم، ح ۱۰۴۳۴)

از افشای اسرار و ریاست طلبی بپرهیز که این دو به فلاکت می‌کشانند. (تحف العقول، ص ۴۸۷)

ملايمت و مهربانى با پيروان، از بزرگوارى طبع است. (غررالحكم، ح ۱۴۹۷)

جوانمردى در سفر عبارت است از : بخشيدن زاد و توشه[خود به همراهان] و خوش اخلاقى و شوخى كردن، به شرط آن كه معصيت خدا نباشد. (ميزان الحكمه، ج ۵، ص ۳۱۴)

خوش ترين زندگى، در قناعت است. (غررالحكم، ح ۲۹۱۸)

هر كه در اموالْ انحصار طلبى كند، نابود مى شود. (تحف العقول، ص ۲۱۷)

از كسى كه تو را بى جهت مدح و ستايش مى كند، پرهيز كن؛ زيرا زود باشد كه بى جهت نيز [توسط او ]بى حرمت و آبرو شوى. (ميزان الحكمه، ج ۱۰، ص ۴۴۱)

هركس خود را درجايگاه هاى تهمت قراردهد، نبايدكسى راكه به او گمانِ بد مى برد سرزنش كند. (نهج البلاغه، ح ۱۵۹)

هرگز به دوستى با كسى كه او را خوب نشناخته اى، رغبت مكن (غرر الحكم، ح ۱۰۱۶۷)