استاد محمدرضا عابدینی: حقیقت شاگرد پروری در نگاه الهی به معنای تقابل تربیت خود با تربیت دیگری و صرف وقت و توان برای رشد دیگران نیست. شاگردپروری به این معنا نیست که اگر استاد مشغول به تربیت شاگردان شود، از فرصتی برای کسب کمال و علم برای خودش گذشته و ا
توضیحات بیشتر »امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف:
سجده شکر از لازم ترین و واجب ترین مستحبات است. (بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۱) #اللهم_عجل_لولیک_الفرج
توضیحات بیشتر »انس با قرآن
امام خامنهای: هر روز و ساعتی که بی انس با قرآن بگذرد، مایه حسرت است. جلسه یازدهم #طرح_کلی_اندیشه_اسلامی
توضیحات بیشتر »ابهت زمان
استاد پناهیان: زمان یکی از مظاهر قدرت الهی است. عبور بیرحمانه و منظم زمان،نشان میدهد عالم چگونه تابع فرامین قاطع الهی است. اگر ابهت و انعطاف ناپذیر بودن زمان را درک کنیم، خواهیم فهمید در چه جهان با حساب و کتابی زندگی میکنیم و در نتیجه با حساب و
توضیحات بیشتر »رابطه وجودی استاد و شاگرد
استاد محمدرضا عابدینی: استاد و شاگرد در نگاه الهی از یکدیگر جدا نیستند. باید دانست در شاکله تشکیلات اسلامی، دست دهنده و به عبارت دیگر، ید معطیه داشتن و ذکات علم و دانش را دادن، باعث امتداد راه و توسعه من وجودی خواهد شد.
توضیحات بیشتر »امام علی علیه السلام:
بخيل، انواع عذر و بهانه را مى آورد. (غررالحكم، ح ۱۲۷۵)
توضیحات بیشتر »یک اصل برای زندگی
امام خامنهای: توحید، یک فکریست، یک اصلیست برای زندگی، مربوط به نظام اجتماعی، مربوط به جهتگیری انسانها در همه حال، مربوط به کیفیت زندگی کردن جامعههای بشریست. جلسه یازدهم #طرح_کلی_اندیشه_اسلامی
توضیحات بیشتر »ویژگی محبت خدا
استاد پناهیان: اگر به جای تلاش برای چشیدن مزه محبت خدا به دنبال جلب محبت دیگران باشیم، هیچ نتیجهای جز شکست را تجربه نخواهیم کرد. تفاوت محبت خدا با محبت دیگران این است که محبت دیگران ابتدا راحت به دست میآید ولی بعد راحت از دست میرود ولی محبت خدا اب
توضیحات بیشتر »عید توسعه من
استاد محمدرضا عابدینی: اگر خدای سبحان در ماه مبارک رمضان با گرسنکی و تشنگی از انسان پذیرایی می کند، برای گسستنِ غلبه احکام تن است. نه اینکه انسان مطلقاً نخورد و نیاشامد، بلکه خوردن و آشامیدن او به امر الهی باشد و مناسب امر الهی محقق شود که این امر خر
توضیحات بیشتر »حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها:
همیشه در خدمت مادر و پایبند او باش، چون بهشت زیر پای مادران است. (کنز العمال، ج ۴۶۲/۱۶)
توضیحات بیشتر »