بایگانی برچسب: پبام معنوی

استاد پناهیان: تنها راه تحمل رنج‌های دنیا و یا کم کردن بسیاری از آنها باور ملاقات خداست که می‌تواند لذتش را در همین دنیا به کام انسان بجشاند و حتی انسان را مشتاق و منتظر ملاقات خدا نماید.

استاد پناهیان: قدرت انسان آنقدر زیاد است که می‌تواند باعظمت ترین تغییرات را در عالم ایجاد کند، باعظمت‌ترین تغییر در عالم تغییر نظر خداست. انسان می‌تواند با استغفار خدای قهار را از خود راضی کند؛ و با گناه، نظر خدای مهربان را به خود تغییر دهد و با دعا

استاد پناهیان: ایمان داشتن به طاغوت بدتر از ایمان نداشتن به خداست. چون ایمان به طاغوت برای همیشه مانع ایمان آوردن به خداست ولی اگر ایمان به طاغوت نباشد هر لحظه امکان ایمان آوردن به خدا وجود دارد. طاغوت‌ها قدرت های پوشالی هستند که آدم ها را مرعوب می‌ک

استاد پناهیان: تا برای ما جا نیفتد که بدون دین نمی‌توانیم دنیای خود را آباد کنیم، دائما به خاطر دنیاگرایی فریب خواهیم خورد. اساسا لازمه دنیاگرایی دین‌گریزی نیست، بلکه برای رسیدن به دنیای آباد و آزاد، تنها دین است که برنامه دارد. مشکل دنیاگراها این اس

استاد پناهیان: با هر عبادت و کار خیری انسان می‌تواند خود را فریب بدهد، با هر خصلت خوبی انسان می‌تواند گول بخورد که آدم خوبی است و به مقصد رسیده است، مهمترین اشتباهات آدم‌های خوب همین جور خودشیفتگی هاست، ما نباید کسی را در خودشیفتگی کمک کنیم.

استاد پناهیان: خدا از انسان یک درخواست بیشتر ندارد و آن اینکه انسان خودش را برای لحظه دیدار با خدا سالم و لایق نگه دارد. چون بالاترین لذت برای انسان ملاقات خود خداوند است؛ ما باید با عبور سالم از کنار چیزهای کم‌ارزش و بی‌ارزش؛ بیشترین لیاقت را برای ب

استاد پناهیان: فقط راه رسیدن به خدا مستقیم است و انگار بقیه راه‌ها غیر مستقیم هستند. برای رسیدن به ثروت باید انفاق کنی، برای رسیدن به بزرگی باید کوچکی کنی، برای رسیدن به راحتی باید سختی ها را تحمل کنی، برای رسیدن به امنیت باید جهاد کنی، و برای رسیدن

استاد پناهیان: دوست‌داشتنی ترین آرزوها، دست نیافتنی ترین آنهاست. زندگی سرابی برای آرزوهای انسان است و هر لحظه انسان را از آرزوهایش دورتر می‌کند. مگر آن که فقط یک آرزو داشته باشی و آن ملاقات خدا باشد. در این صورت احساس می‌کنی هر لحظه به آرزویت نزدیکتر

استاد پناهیان: مهربانی باید مثل باران باشد، نه آبیاری قطره‌ای! خدای مهربان معمولا بر سر راه انسان کسانی را قرار می‌دهد که شایستگی مهربانی ندارند و قدرشناسی نمی‌کنند. این امتحان مهربانی است و دلیل صداقت شخص مهربان. مهربانی کردن و وفاداری ندیدن و همچنا

استاد پناهیان: تا وقتی ما به دنبال خوشحال شدن و راضی کردم خودمان باشیم، هیچگاه به رضایت و خوشحالی عمیق نخواهیم رسید. اما اگر بنا را بر این بگذاریم که دیگران را خوشحال کنیم، آنگاه خوشحال تر خواهیم بود. خوشحالی و رضایت انسان وقتی به حد نهایت می‌رسد که