نگارخانه

روز فراق فاطمه ام‌البنین است مظلومه ای کز مرگ گل‌هایش غمین است در دامنش پرورده سرداری چو عباس آری چنین زن، مادری شیر آفرین است

استاد پناهیان: هیچکس به اندازۀ ولی امر جامعۀ اسلامی مظلوم نیست. چون معمولا مردم محدودیت‌های او را خوب درک نمی‌کنند و از طرفی دشمنانش محدودیت‌های او را خوب می‌فهمند و او را تحت فشار قرار می‌دهند و او نیز هرگز نمی‌تواند همۀ واقعیت‌ها را بیان کند. در عی

استاد پناهیان: ما آدم‌ها یا مشغول خیالبافی‌های خوش‌بینانه هستیم یا واقع‌بینی‌های بدبینانه. اگر به خیالاتمان کمی بدبینانه‌تر نگاه کنیم و واقعیت‌ها را کمی خوش‌بینانه‌تر تحلیل کنیم به تعادل می‌رسیم.

استاد پناهیان: قرآن می‌فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا» اول می‌فرماید تک تک صبر کنید، بعد می‌فرماید: «صابِرُوا رابِطُوا» یعنی با هم صبر کنید و هم‌افزایی کنید. ما در اینجا گیر کرده‌ایم؛ یعنی با همدیگر نمی‌توانیم

استاد پناهیان: حسرت، گذشتۀ انسان را نابود می‌کند و یأس، آینده را از بین می برد. شکر گذشته را زنده می‌کند و امید آینده را؛ با شکر گذشته و امید به لطف خدا در آینده حیات مضاعف نصیب انسان می‌شود.

استاد پناهیان: ادب در برابر پروردگار، باور انسان را به خدا زیاد می‌کند. رعایت آداب عبادت، یعنی ادب کردن در برابر پروردگار. ادب محبت می‌آورد و تکبّر که ام‌الرذائل است را از بین می‌برد.

استاد پناهیان: اغلب دوست داشتنی‌ها و علاقه‌های ما مانند دشمنان ما در حال قتل عام استعدادهای ما هستند. اغلب ما آدم‌ها حداقلّ استعدادهای خود را شکوفا می‌کنیم.

استاد پناهیان: قرآن یک قطعۀ نورانی از جایگاهی بالاتر از بهشت و از نزد خود خداوند متعال به دست ما رسیده است. ما مانند نیاز یک نوزاد به شیر مادر، هر ساعت به بهره بردن از نور قرآن نیازمندیم.